Mikið hefur verið í umræðunni uppá síðkastið ungt fólk og framkomu þeirra, sérstaklega á tjaldsvæðum.
Sjálfsagt á þessi umræða rétt á sér, að einhverju leiti, en oftar en ekki finnst mér hún komin út í öfgar og ekki vera sanngjörn.

Nú er svo komið að tjaldsvæði, mörg hver hafa orðið aldurstakmörk, allt upp í 3O ára. Það finnst mér slæmt. Síðan ég var 17 ára og fékk bílpróf, þá hafa ég og vinkonur mínar, reglulega farið í útilegur um fallega landið okkar. Við gistum á tjaldsvæðum, grillum, hlægjum, njótum náttúrunnar og allt það sem Ísland hefur uppá að bjóða. Þó svo að áfengi hafi stundum fengið að fljóta með, þá hefur aldrei verið nein ölvun í gangi. Nú virðist stefna hins vegar í það, að næstu árin verðum við að sleppa þessum árlegu útilegum okkar, nema við kaupum okkur gistingu á hótelum eða öðru slíku, eitthvað sem að fátækir námsmenn hafa kannski ekki endilega efni á.
Það virðist oft nefnilega gleymast að einungis eru það örfá prósenta sem er með læti og skemmir þaðan af leiðandi út frá sér, stærsti hlutinn hegðar sér vel og gengur vel um.

Lítið heyrist rætt um ölvun "fullorðins" fólks, framkomu þeirra og læti á tjaldsvæðum. Þó svo að þau séu til staðar, rétt eins og hjá unga fólkinu. Í kringum pollamót Þórs, sem er árviss viðburður, kemur fjöldinn allur af fullorðnum karlmönnum í bæinn, sem vilja halda í gömlu glæðurnar keppa í fótbolta líkt og þegar þeir voru uppá sitt besta.
Eitthvað hafa hins vegar keppnisreglur breyst frá því að þeir voru með sítt að aftan og í níðþröngum stuttbuxum, því nú þykir ekkert sjálfsagðara en að fá sér einn kaldan og góðan milli leikja. Þegar líða fer svo á kvöld, eru margir þeirra, ekki allir, en margir orðnir vel í glasi.
Margir hverjir gistu á tjaldsvæði sem var útbúið fyrir keppendur, á túni í miðju íbúðarhverfi. Eftir helgina hef ég rætt við nokkra íbúa þar í kring og eru þeir flestir á sama máli, helgin hafi verið hræðileg. Læti og hávaði langt fram eftir nóttu og fram undir morgun, fólk búið að gera þarfir sínar hér og þar, inn í miðjum görðum, kasta upp og þar fram eftir götunum. En hvergi hefur þetta komið fram.

Nú get ég ekki séð hver munurinn sé, ég get ekki séð að þessi framkomu sé nokkru betri en hjá þeim sem yngri eru.
Mér finnst því að mætti opna umræðuna aðeins betur og skoða allar hliðar málsins og kanna bestu leiðir. Þarf ekki frekar að efla gæsluna á tjaldsvæðunum frekar en að loka þeim fyrir einhverjum ákveðnum aldurshópi?
Það fer í taugarnar á mér hversu tíðrætt er um vandann sem fylgir ungu fólki, hvers vegna er svo miklu sjaldnar rætt um það sem vel er gert?
Hugsum málið og lítum í eigin barm og búum saman til skemmtilegt ferðasumar, þar sem við getum öll verið saman á tjaldsvæðunum, ungir sem aldnir.

1. maí, baráttudagur verkafólks, heilt ár liði síðan Lilja dó. Frábært veður, fullt af skemmtilegu fólki.

Skellti mér á Dalvík í morgun, fórum í kosningakaffi þar, gáfum ís og borðuðum helling af góðum mat. Ægilega góð chilli og papriku sulta! ekki slæmt.

Brunuðum svo í Árskóg og fórum snöggan hring á handverskmarkaðnum, alltaf jafn gaman að koma þangað og skoða, enda margt skemmtilegt þar að sjá!! Svo maður tali ekki um fólkið:)

Þaðan brunuðum við svo inná Akureyri, og rétt sluppum í kröfugönguna! Mér fannst svo frábært að labba í dag í göngunni, fullt af fólki mætt á svæðið, lúðrasveitin að spila, börn með íslenska fánann, allt svo hátíðlegt!

Hátíðardagskrá var svo haldin í sjallanum, hún var mjög flott, og má með sanni segja að ræðan hans Ögmundar var stórgóð! 

Kíktum niður í Lárusarhús, fengum okkur súkkulaðiköku þar, nenntum nefnilega ekki að bíða eftir kaffinu í Sjallanum... engin frammistaða...

Ætla að láta fylgja með, í tilefni dagsins, ljóð eftir Halldór Laxness. Þess má geta að Halldór gaf kvæðið upphaflega ungum róttæklingum. Það birtist í Rauða fánanum, málgagni ungra kommúnista, þann 1. maí 1936 og hét reyndar þá þrítugasti apríl, en síðar rataði það inn í skáldsöguna Heimsljós.

Ó hve létt er þitt skóhljóð
ó hve leingi ég beið þín,
það er vorhret á glugga,
napur vindur sem hvín,
en ég veit eina stjörnu,
eina stjörnu sem skín,
og nú loks ertu komin,
þú ert komin til mín.

Það eru erfiðir tímar,
það er atvinnuþref,
ég hef ekkert að bjóða,
ekki ögn sem ég gef,
nema von mína og líf mitt
hvort ég vaki eða sef,
þetta eitt sem þú gafst mér
það er alt sem ég hef.

En í kvöld lýkur vetri
sérhvers vinnandi manns,
og á morgun skín maísól,
það er maísólin hans,
það er maísólin okkar,
okkar einíngarbands,
fyrir þér ber ég fána
þessa framtíðarlands.

Þetta lag finnst mér alltaf einkenna 1. maí, ásamt að sjálfsögðu, fram þjáðir menn í þúsund löndum!

Farin að leita mér að einhverju til að læra næsta vetur... 

	Almannahagsmunir ráði för
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Mikið er nú gott að vera kominn heim. Mér fannst ég ægilega íslensk þar sem ég keyrði frá Keflavík til Reykjavíkur með Brennið þið vitar á fullum krafti með Karlakór Akureyrar-Geysi í ipodinum. Veðrið var gott og stillt og ég sá yfir á Snæfellsnesið og jökulinn.

Eftir einn dag í borginni, kom ég heim til Akureyrar, mikið var nú gott að sjá alla!! Mamma og pabbi tóku á móti mér á flugvellinum og við héldum í Hagkaup, hvað er meiri klassi en að fara í Hagkaup þegar maður er kominn til Akureyrar aftur eftir langan tíma? Ég held fátt

Heim í Þverholtið var svo haldið, og þar beið mín dýrindismatur, páskamáltíðin, bara örlítið seinna á ferðinni:) og ís í eftirrétt, það var hlegið og spaugað og borðað. Mikið er gott að vera komin heim!

Eftir að hafa borðað á sig gat fór ég aðeins inní búð og hitti Evu Dís, Júlíu og hana Heiðu mína. Mikið sem það var gaman að sjá þær!! Skrapp svo niður á her og náði síðustu mínútunum af Gospelæfing. Þaðan fór ég og náði í hana Margréti mína það var svoooo ljúft að hitta hana og ræða málin, við rúntuðum um Akureyri og fyrr en varði var farið að snjóa!

Nú vaknaði ég og leit út um gluggann og svei mér þá, það er allt orðið hvítt úti!

	Allt hvítt á Akureyri í morgun
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Enn sem komið er, er síðan

valdis.hexia.net